Wel en wee in Nkhata Bee.

Wel en wee in Nkhata Bee.

Jemig, het vorige verhaal is alweer van anderhalve maand geleden. Tijd om jullie maar weer eens op de hoogte te brengen van het wel en wee in Nkhata Bay.

Na vier maanden beginnen we een beetje ingeburgerd te raken; we weten inmiddels de weg en we weten een beetje waar we wat kunnen vinden en wie aardig is en wie niet. Toch is iedere dag weer een verrassing. Echt, je weet hier ’s morgens niet hoe de dag zal verlopen. We hebben wel een weekplanner, maar die hangt er meer voor de sier. Onze plannen worden dagelijks verstoord door verschillende factoren, waar de Malawianen de grootste factor zijn. We gaan er verrassend makkelijk mee om, boos zijn we nog niet geworden en we lachen er veelal maar om. Dat is in de meeste situaties toch het beste om te doen. Lekker relativeren dat kunnen we wel.

Het meeste geduld werd ons gevraagd door ESCOM, het Malawiaanse electriciteitsbedrijf. Dit bedrijf staat landelijk bekend als een van de meest corrupte bedrijven, met werknemers die niet vooruit te branden zijn, en dat hebben we geweten! Ik zal het hele verhaal nog een keer op papier zetten voor de liefhebber, maar om een heeeeel lang verhaal kort te maken: WE HEBBEN STROOM!!!!
Rjimke en Tine hebben in november 2011 de aansluiting aangevraagd en op 31 januari 2014 ging hier eindelijk het licht aan. Voor de snelle rekenaars, inderdaad, dat heeft twee jaar en drie maanden geduurd. Het is wel een beetje onwerkelijk dat we nu het licht aan kunnen doen, we lopen nog steeds wel eens met de zaklamp naar de WC. We waren al redelijk gewend aan het donker. Alhoewel…
Laatst had ik rijstepap gemaakt, maar die was niet zo lekker zoet. Ik deed er dus nog wat extra suiker bij. Dat hielp niet veel, dus strooide ik nog maar wat, en nog wat en nog wat, maar het werd niet zoeter, eerder knapperiger… Toen ik de zaklamp aanknipte zag ik dat ik couscous op de rijstepap strooide! Ja daar zal het niet zoeter van worden, maar ik had er wel buikpijn van!

De koelkast is ook niet langer een voorraadkast, maar een echte koele kast! We moesten dus ook alle kastjes opnieuw inrichten en opbergbakken tegen ongedierte kopen, want rijst hoort niet in de koelkast. Voor de koele avonden hebben we nu ook een warme douche! We zijn opeens een stuk minder bruin….
We hebben nu zelfs de oude slaapkamer van Tine ingericht als een kantoortje, met computer, printer en al. Zo kunnen we haar kamer gebruiken om lekker bezig te zijn met ons project en dat voelt heel goed!

Het project loopt als een speer. Door de bouw die gestaag vordert wordt het allemaal lekker concreet en dat is een heerlijk gevoel. Voor de vorderingen bij de Greenshop verwijs ik jullie naar onze nieuwsbrieven op de website: www.chimwemwe-malawi.org.

Met hond en kat gaat ook alles prima. Charlie groeit als kool en heeft helaas de boekenkast ontdekt. Ze heeft twee boekjes gesloopt; het fotoboekje van onze bruiloft en ook het fotoboekje van de vrijgezellenfeesten. Het is duidelijk hoe zij over ons huwelijk denkt. La Chesa maakt zich gelukkig een stuk nuttiger. Hij heeft laatst twee vleermuizen gevangen die naar binnen waren gevlogen. Dat vind ik echt nare beesten, dus zijn JW en ik met Charlie naar buiten gegaan en we hebben La Chesa met zijn prooi binnen gelaten. Hij ging op de tafel zitten en ving ze zo uit de lucht! Toen bedachten we ons opeens dat rabiës hier een vrij veel voorkomende ziekte is onder vleermuizen, oeps. Diezelfde week was toevallig een dierenarts uit Lilongwe op bezoek in Nkhata Bay en zij had een injectie bij zich. La Chesa heeft dus meteen een injectie gekregen tegen rabiës en nu kan hij weer volop jagen.

Met de mensen in het dorp hebben we ook leuk contact. Even boodschappen doen is er niet bij. Voor iedereen moet je even tijd maken, het groeten in Tonga is nu al een eitje. En dat geloof je niet als je het leest. Even een voorbeeldje wat je af moet draaien als je ’s morgens iemand tegenkomt.
Ik: Mwayuka uli?
Zij: Ndayuka umampha, kwalimwe?
Ik: Ndayuka umampha, ndawonga!
Zij: Yewo!
Ik: Yewo!

Dan is ‘Mogge!’ toch handiger.
We hebben een aantal weken Tonga-les gehad. JW gaf het al vrij snel op, de mensen hier spreken prima Engels. Maar ik vond het leuk en wilde nog meer leren. Helaas heb ik niet de tijd om te studeren, dus ik kom nog niet echt aan het oefenen toe. Maar wie weet, lukt het later nog. In Mzuzu spreken ze trouwens geen Tonga, daar is Tumbuka de gangbare taal en hebben we dus niks aan onze geleerde Tonga-woordjes…

Met de Chief van het land waar we wonen, zijn we ook dikke maatjes. Vriendschap is hier te koop voor een pak thee en een zak suiker. Laatst kwam de Chief ons echter om een grotere gunst vragen. Hij had namelijk van de president (Joyce Banda) een koe gekregen. Dat vroeg natuurlijk om een feestje, en dat heeft hij ook gegeven. Helaas waren er zo veel mensen gekomen en hebben ze zo hard gedanst dat de vloer van zijn huisje het heeft begeven. Er moest een nieuwe vloer gelegd worden. Of wij misschien nog wat cement konden missen. Nou ‘toevallig’ was Samson bijna klaar met het afsmeren van de muur en was er nog een halve zak over. Die hebben we een sterke jongen naar zijn huis op de heuvel laten slepen, en zo heeft de Chief weer een strak vloertje!

Maar er gaat natuurlijk ook wel eens wat mis. Het laatste verhaal schreef ik nog dat we zijn aangesloten op de hoofdwaterleiding en nu altijd genoeg en schoon water hebben. Tot afgelopen week. Ineens niks meer, de rekening hadden we netjes betaald… Een bezoekje aan de waterboard hielp niet, maar ze kwamen wel even de situatie onderzoeken. Wat bleek; er was 18 meter waterleiding gestolen uit de grond! Ja, dat is lastig pompen dan. De waterboard werkt gelukkig iets sneller dan ESCOM. Diezelfde dag werd de leiding hersteld. Helaas geen ijzer meer, dat is te riskant voor nog een diefstal, dus nu gewoon plastic. Hopelijk houdt het en blijven we nu wel water houden, want die warme douche is wel heel fijn hoor!

Als je de foto’s bekijkt, denk dan niet dat er Mexicaanse invloed in Malawi is te vinden. Die Azteekse tempel is geen godshuis, maar een oven! We hebben het kunstje afgekeken van Samson onze metselaar en hebben met flink wat rekenwerk zelf een oven in elkaar geknutseld. Het resultaat is verbluffend, het ziet er heel erg ‘profi’ uit, al zeggen we het zelf. Helaas werkt hij voor geen meter. Na een aantal slappe pizza’s moeten we toch nog maar wat aanpassingen aan het ontwerp maken. We gaan de pijp vergroten zodat we het vuur hoger kunnen opstoken. Hopelijk lukt het dan beter, want we hebben niet voor niks zo staan zweten. Nu willen we natuurlijk wel met een heerlijke pizza of vers gebakken brood beloond worden.

We hebben ons tweede bezoek trouwens ook al in Nkhata Bay mogen verwelkomen. De ouders van Jan Willem, Wout en Jannie van Hasselt zijn afgelopen dagen op bezoek geweest. Wij hebben ze met een kotsende Charlie van de grens opgehaald waarna zij een heerlijke dikke week bij ons in Nkhata Bay hebben doorgebracht. Eindelijk konden zij Bobby ontmoeten en de Greenshop bezoeken, waar ze zoveel wijn en insectenhotels voor hebben verkocht. Het was een indrukwekkend bezoek voor hen en wij vonden het heel leuk om hen alles te laten zien waar wij zo gek van zijn.

Nou, dat is wel weer genoeg voor dit verhaal. Nog even een mooie quote die ik laatst hoorde, die ik jullie niet wil onthouden. En het werd echt niet tegen mij gezegd! Het lijdend voorwerp houd ik liever anoniem.
‘You are getting old and fat, and you should take this as a compliment’
Hahahaha! Het schoonheidsideaal is hier niet volgens de laatste Glamourglossy!


Groetjes!