Mango regens

Even weer een berichtje van Lon en JW. We zijn nu ruim twee maanden in Malawi en nog steeds is iedere dag een avontuur en leren we iedere dag weer nieuwe dingen. Over Malawi, de mensen en vooral over onszelf. Ja, ja, we worden nog eens slimme mensen!

Vorige week is de eerste regen gevallen. Godzijdank, het was de afgelopen weken absurd warm en plakkerig. Drie keer per dag zwemmen was nog niet genoeg om niet totaal klef rond te lopen. Na de eerste regen hebben we zelfs even een lange broek aangehad, maar helaas bleek deze koele lucht maar van korte duur. Het bleek de ‘mango rain’ te zijn. Dat zijn de regens vóór het echte regenseizoen. Ondertussen zitten we dus weer te zweten en zijn we eigenlijk vrij lui omdat het gewoon te warm is om ons druk te maken. Met het onstuimige weer is het uitzicht op het meer wel heel gaaf. We zien de lichtflitsen van het onweer aan de overkant in Tanzania en daartussendoor schijnt de zon prachtig over het meer. De vogels spelen op de wind en de kinderen gaan door het dolle in de golven. Wij hebben in Mzuzu een nieuwe cafetière gekocht en zitten met een bakkie koffie te genieten van het schouwspel.
Ondertussen zijn we ook wel bezig hoor, maar het tempo ligt wel wat laag de laatste tijd. Voor ons project zitten we te wachten op een bankrekening en daar zouden we vandaag nieuws over krijgen, maar helaas, dat is niet gebeurd. Ach, je leert wel geduld op te brengen hier hoor, ongeveer de helft van de beloftes die hier gemaakt worden, komen de mensen niet na. Maar als je daar al op ingesteld bent, is het niet zo vervelend. Het is dan juist een leuke verrassing wanneer iemand wél iets voor elkaar heeft gekregen.
Zo heb ik een week of drie geleden bij iemand in het dorp een aantal grote plantenpotten besteld. Die zouden na een paar dagen klaar zijn. Afgelopen week ging ik nog maar eens vragen hoe het ermee staat. Het gevleugelde antwoord was; ‘You wait from Monday to Sunday.’ Nou dat kan dus nog wel effe duren… We gebruiken nu lege cementzakken als plantenbak, goede recycling en heel esthetisch!

Tja en verder, we hebben eigenlijk zo veel verhalen dat we niet eens weten wat we moeten vertellen.
De mango’s vallen met bosjes uit de bomen en de vrouwen en kinderen schreeuwen de hele dag om mango’s . We zetten nu aan het eind van de middag een emmer met mango’s buiten de poort en dan kunnen ze die verdelen. Af en toe horen we na 5 minuten al “Madam, finished!’ Maar als we dan even buiten de poort kijken zien we dat de kinderen de mango’s achter het zand hebben verstopt. Hahaha!

Laatst zijn we een zondagmiddag wezen varen samen met Steve, Sian en Tina met de boot van Katua, een visser die naast ons huis werkt. We gingen langs de kust richting het zuiden. Dat was echt een fantástisch middag. We voeren over het kraakheldere water en zagen de kleine gekleurde visjes waar lake Malawi beroemd om is overal om ons heen zwemmen. Boven ons vlogen de visarenden met ons mee. We doken van de kliffen en speelden met de kids in het water. Even een biertje op Chikale Beach op de terugweg en tijdens de zonsondergang weer naar huus. Wauw, wat wonen wij op een bijzondere plek! Op zulke middagen voelen we ons natuurlijk über-gelukkig, maar ook gewoon op maandagochtend is het leven hier vol verrassingen en meestal heel erg leuk.

Sinterklaas was dit jaar zelfs ook in Malawi. Ja, zwarte pieten genoeg! Hier hoor je geen gewauwel over gekleurde pieten met of zonder lippenstift ;)
We hebben heel hard gezongen zodat de kinderen in het water verbaast naar ons bleven staan kijken. De chocoladeletters van Sint Rjimke waren in een half uur al op!

Nu gaan we richting de Kerst, geen idee of de arreslee ook in deze temperaturen rijdt, we zullen het wel zien!

Bedankt trouwens voor alle leuke reacties. Onze mailbox ontplofde bijna! Wat leuk dat jullie allemaal zo geïnteresseerd zijn in onze zin en onzin. We hebben ED gevraagd of hij binnenkort ook wat wil schrijven, maar hij heeft nog steeds last van een cultuurschok, dus dat kan nog wel effe duren. Jet en Jeroen komen over een paar weken op bezoek, wie weet komt hij dan een beetje los.

Tot het volgende verslag maar weer!

Lon en JW