Jamlonki

Zo, even tijd voor een kort verhaal met lekker veel foto`s.

Wat hebben wij veel mooie dingen gezien de laatste dagen! Daar kan je niet veel meer over schrijven dat oooh en aaaah en dat leest niet lekker. Dus we zullen jullie niet vervelen met gezever over hoe mooi het was, dat kunnen jullie zo zien, want JW loopt nu terug naar het Hostel om de goeie kabel op te halen. Met de oplader voor de MP4 komen we niet ver...

Maargoed, we schreven voor het laatst in Lima, daar was niks aan al hebben we daar héérlijke Pisco Sour gedronken. Een geniaal drankje dat door Chili én Peru als nationale drank wordt geclaimd. We weten hoe we het moeten maken, dus naast Mojitos´s komende zomer ook Pisco Sour te verkrijgen aan de Goudsbloenstraat!

Daarna naar Cusco, waar we echt helemaal high waren van de hoogte. Verschrikkelijk, da´s echt niks voor ons Hollanders! We hebben de afgelopen weken op een hoogte van tussen de 3500m en 4500m doorgebracht en we werden er langzaam gek van. De godganse dag koppijn (hoeveel Paracetamol mag je slikken op een dag?!) en al bij het uit bed klimmen buiten adem, heeeel irritant! We hebben dus maar niet de Inka-Trail gelopen, maar zijn lekker met de trein naar Machu Picchu gegaan. Dat was natuurlijk heel bijzonder, daar hoeven we verder niet over uit te wijden. Grappig om te vermelden was dat we daar ingeschreven stonden als MR and Mrs Jamlonki... Bijna net zo erg als de familie van Zukke uit Swaziland (insidergrapje) Oh, en de Security, dat was de Word Security... Echt óveral ter wereld kom je de meest grappige spelfouten tegen, we lachen wat af! (nu niet vergeten straks zelf de spellingscontrole te doen..uhum..)

Na het bezoek in Machu Picchu hadden we wat tijd over in Machu Picchu Pueblo, voordat de trein terug reed (hoe lang wil je naar een stel stenen kijken?!). Daar hebben we lekkere dungesneden Alpaca gegeten. En de volgende dag hebben we ons aan de gegrilde Cavia gezet. Geen bijkpijn, maar ook geen euforische ervaring, wel weer leuk.

Toen via het Titicaca-meer naar Bolivia waar we een tour hebben gemaakt van drie dagen door de Salar de Uyuni. Dat is een groot zoutmeer van 20.000km opp. Zo maf om daar met de auto overheen te rijden! Er zit namelijk wel water onder de dikke laag zout. Letterlijk oogverblindend!
We hadden een erg leuke groep reizigers in de jeep; een all-American meisje uit Washington, een Redneck uit Texas, twee metalband leden uit Colombia en wij twee. Een mooi stel samen en we hebben zoveel lol met elkaar dat we nu nog met hun samen naar Santiago reizen. De tour door de Salar was heeeeeeel vet en dat kunnen jullie zien op de foto´s, via het filmpje maken we duidelijk hoe f*cking koud het er ´s morgens was op grote hoogte.

Nu zijn we op weg naar Zuid Chili, oftewel, Patagonië. Voor Lonneke is Chili een feest van herkennning omdat ze hier 16 jaar geleden een jaar heeft gewoond en helemaal gaat flippen als ze een chocoladereep of het woord voor wc-papier herkend van zoveel jaar geleden... (dat woord is ´comfort´, mooi hè?)

Oké dit verhaal verliest nu duidelijk alle diepgang, dus we gaan ermee stoppen. Welke diepgang?, denken jullie nu!
Nu op naar het zuiden voor een trekking door Torres del Paine en een heuse cruise rond de Kaap Hoorn (dank aan Pa en Ma van Hasselt)!! Dat belooft nóg meer mooie plaatjes!!!

Can it get any better?

We vertellen het de volgende keer!