Lon en JW zijn er klaar mee!
Door: Lon en JW
Blijf op de hoogte en volg lonneke en jan willem
10 Maart 2010 | Tanzania, Arusha
Na 344 dagen vinden we het wel welletjes. We kunnen het bekpekleven niet meer aan. We zijn er klaar mee en komen naar huis!
Nou ja, zo erg is het nou ook weer niet, maar we houden het inderdaad wel voor gezien, althans, voor nu dan. Voordat jullie ons massaal voor gek verklaren, geven jullie eerst de uitleg waarom: We zijn naar de kl*te! Zie fotobewijsstuk nummer 1 en 2. Duidelijk toch?
We zijn zo moe dat we er de lol niet meer zo van inzien en we hebben voor nu ons enthousiasme een beetje verloren. We verlangen naar ons fijne huisje in Zwolle waar het leven lekker makkelijk is. De kou nemen we dan maar voor lief. Het leven in Nederland is natuurlijk een stuk makkelijker dan in Afrika, waar vrijwel alles in het dagelijks leven heel moeizaam gaat, erg onlogisch is georganiseerd en natuurlijk tergend lang duurt. Zulke onderontwikkelde landen gaan je niet in de koude kleren zitten aan het eind van een wereldreis.
Jullie vragen je misschien ook af hoe het nu met ons onderwijsproject vergaat. Nou daar kunnen we ook heel duidelijk over zijn; het project is gestaakt.
Al vrij snel nadat we een aantal mensen uit het onderwijs in Tanzania hadden gesproken en nadat we een aantal scholen hadden bezocht, werd ons duidelijk dat ons idee niet uitvoerbaar zou zijn. De Tanzanianen staan er nog niet open voor. Op dit moment zijn de Tanzanianen nog te afhankelijk van buitenlandse hulp en is er van samenwerking nog geen sprake. We hebben te veel opgehouden handen gezien, zonder dat de Tanzanianen zelf verantwoordelijkheden wilen nemen. Ze verwachten dat wij alles wel voor ze oplossen. De leraren zijn trouwens ook erg ongemotiveerd en evenals drie jaar geleden hebben we er zelden een voor de klas kunnen spotten. Sterker nog, we hebben maar een lerares aan het werk gezien en daar hebben we maar direct een bewijs van genomen. De leraren hebben zo hun redenen om zo ongemotiveerd te zijn, maar het is tegelijkertijd erg treurig om te zien dat de leerlingen zo graag les willen, maar de leraren lijkt het weinig te kunnen schelen.
Verder blijkt het onderwijsprobleem in Tanzania verschrikkelijk gecompliceerd te zijn. Er zijn o.a. problemen door; slecht overheidsbeleid, te lage salarissen voor leraren, voedseltekorten, slecht transport naar de scholen, watertekorten, geen stroomvoorzieningen, tekort aan lesmaterialen en boeken, tekort aan schoolmeubilair, te hoge schoolgelden, taalproblemen (basisonderwijs is in Swahili en voortgezet omnderwijs in engels, maar de leerlingen leren geen engels op het basisonderwijs), en nog wel meer. Het is wel duidelijk dus dat ons plan om Nederlandse hulp in te schakelen om het lesniveau te verbeteren een beetje te hoog gegrepen is. Op dit moment zien we geen mogelijkheid om een duurzaam ontwikkelingsamenwerkings-project op te starten. Hopelijk later.
We vinden het wel weer heel erg leuk om terug in Tanzania te zijn. Het weerzien met vrienden was heel leuk en ook het herinneringen ophalen aan onze fantastische tijd hier drie jaar geleden was erg lachen!
Emmanuel (de pater bij wie we toen gelogeerd hadden) kwam ons ophalen van het vliegveld in Dar es Salaam. We hebben vervolgens een week bij zijn nicht, met de geweldige naam Happiness, gelogeerd in haar mega grote huis, althans voor Tanzaniaanse begrippen. We hebben erg gelachen met Emmanuel, de in rap tempo bierdrinkende pater met hartproblemen en een gezonde dosis humor en een heel goed hart (spreekwoordelijk dan). Helaas werden we wel allebei ziek bij Happiness en blijven we daar maar een beetje in door modderen. We hebben vorige week een malariatest gedaan omdat we ook koorts hadden, maar gelukkig zijn er geen parasieten in ons bloed gevonden. Omdat we maar niet echt opknappen was de keuze om naar huis te gaan nog wat makkelijker gemaakt.
Vanuit Dar es Salaam zijn we richting Mivumoni vertrokken om daar het schooltje te bezoeken waar we toen op gewerkt hebben. Helaas waren we op dat moment allebei te ziek om de helse tocht naar de school in de bush te ondernemen. We hadden van Damian (de leraar van toen) al gehoord dat er veel mensen van de school waren vertrokken en dat de school helaas flink in verval was geraakt. Eigenlijk wilden we het ook helemaal niet zien, dus we hebben die tocht gestaakt.
We zijn na een rustpauze aan het strand bij Pangani doorgereist naar Same waar we Fadhili opgezocht hebben. Fadhili kennen wij vanuit Mivumoni en hij zit nu in Same op Secondary School dankzij sponsoring van de fam. van Zutphen. Wonder boven wonder waren we aangenaam verrast om te zien dat deze school redelijk functioneerde. Er was ook wel tekort aan vanalles, maar Fadhili kon redelijk engels met ons praten terwijl hij drie jaar geleden nog geen woord engels kon en de brieven die we van hem ontvangen hebben, niet de indruk wekten dat hij al iets had geleerd. Het gaat ieder jaar beter met hem op school en het was fijn te zien dat het goed met hem gaat.
Nou, nu nog wat souvenirtjes shoppen en morgen op naar Nairobi, vanwaar we met onze favoriete luchtvaartmaatschappij, Turkish Airlines, aankomende zaterdag naar Amsterdam vliegen. Dan nog een treinreisje naar Zwolle en dan is ons rondje om de wereld voltooid.
Dan zit er een prachtige, bijzondere, leerzame, overweldigende en onvergetelijke reis op. We weten nog niet zo goed hoe we alles thuis moeten gaan verwerken, maar de kroegen in Zwolle kunnen allicht verlichting brengen.... We zijn ontzettend blij dat we deze reis ondernomen hebben en hoe walgelijk het ook klinkt, we zijn er nog gelukkiger van geworden!
Het was fantastisch!!!! (en dat zonder Ursul)
Tot gauw, Lon en JW
We willen graag iedereen even bedanken voor de lieve en leuke reacties op onze verhalen en dikke kans dat we jullie in de toekomst nog vaker op onze reisverhalen kunnen trakteren.
Onze volgende reis ligt namelijk al in de planning. We twijfelen nog tussen een expeditie naar de Noordpool, een voettocht door Kamchatka, een fietstocht door Drenthe, een kanorace over de Amazone of een pelgrimstocht naar het wonderbaarlijke en machtige Frisbabia!
Nou ja, zo erg is het nou ook weer niet, maar we houden het inderdaad wel voor gezien, althans, voor nu dan. Voordat jullie ons massaal voor gek verklaren, geven jullie eerst de uitleg waarom: We zijn naar de kl*te! Zie fotobewijsstuk nummer 1 en 2. Duidelijk toch?
We zijn zo moe dat we er de lol niet meer zo van inzien en we hebben voor nu ons enthousiasme een beetje verloren. We verlangen naar ons fijne huisje in Zwolle waar het leven lekker makkelijk is. De kou nemen we dan maar voor lief. Het leven in Nederland is natuurlijk een stuk makkelijker dan in Afrika, waar vrijwel alles in het dagelijks leven heel moeizaam gaat, erg onlogisch is georganiseerd en natuurlijk tergend lang duurt. Zulke onderontwikkelde landen gaan je niet in de koude kleren zitten aan het eind van een wereldreis.
Jullie vragen je misschien ook af hoe het nu met ons onderwijsproject vergaat. Nou daar kunnen we ook heel duidelijk over zijn; het project is gestaakt.
Al vrij snel nadat we een aantal mensen uit het onderwijs in Tanzania hadden gesproken en nadat we een aantal scholen hadden bezocht, werd ons duidelijk dat ons idee niet uitvoerbaar zou zijn. De Tanzanianen staan er nog niet open voor. Op dit moment zijn de Tanzanianen nog te afhankelijk van buitenlandse hulp en is er van samenwerking nog geen sprake. We hebben te veel opgehouden handen gezien, zonder dat de Tanzanianen zelf verantwoordelijkheden wilen nemen. Ze verwachten dat wij alles wel voor ze oplossen. De leraren zijn trouwens ook erg ongemotiveerd en evenals drie jaar geleden hebben we er zelden een voor de klas kunnen spotten. Sterker nog, we hebben maar een lerares aan het werk gezien en daar hebben we maar direct een bewijs van genomen. De leraren hebben zo hun redenen om zo ongemotiveerd te zijn, maar het is tegelijkertijd erg treurig om te zien dat de leerlingen zo graag les willen, maar de leraren lijkt het weinig te kunnen schelen.
Verder blijkt het onderwijsprobleem in Tanzania verschrikkelijk gecompliceerd te zijn. Er zijn o.a. problemen door; slecht overheidsbeleid, te lage salarissen voor leraren, voedseltekorten, slecht transport naar de scholen, watertekorten, geen stroomvoorzieningen, tekort aan lesmaterialen en boeken, tekort aan schoolmeubilair, te hoge schoolgelden, taalproblemen (basisonderwijs is in Swahili en voortgezet omnderwijs in engels, maar de leerlingen leren geen engels op het basisonderwijs), en nog wel meer. Het is wel duidelijk dus dat ons plan om Nederlandse hulp in te schakelen om het lesniveau te verbeteren een beetje te hoog gegrepen is. Op dit moment zien we geen mogelijkheid om een duurzaam ontwikkelingsamenwerkings-project op te starten. Hopelijk later.
We vinden het wel weer heel erg leuk om terug in Tanzania te zijn. Het weerzien met vrienden was heel leuk en ook het herinneringen ophalen aan onze fantastische tijd hier drie jaar geleden was erg lachen!
Emmanuel (de pater bij wie we toen gelogeerd hadden) kwam ons ophalen van het vliegveld in Dar es Salaam. We hebben vervolgens een week bij zijn nicht, met de geweldige naam Happiness, gelogeerd in haar mega grote huis, althans voor Tanzaniaanse begrippen. We hebben erg gelachen met Emmanuel, de in rap tempo bierdrinkende pater met hartproblemen en een gezonde dosis humor en een heel goed hart (spreekwoordelijk dan). Helaas werden we wel allebei ziek bij Happiness en blijven we daar maar een beetje in door modderen. We hebben vorige week een malariatest gedaan omdat we ook koorts hadden, maar gelukkig zijn er geen parasieten in ons bloed gevonden. Omdat we maar niet echt opknappen was de keuze om naar huis te gaan nog wat makkelijker gemaakt.
Vanuit Dar es Salaam zijn we richting Mivumoni vertrokken om daar het schooltje te bezoeken waar we toen op gewerkt hebben. Helaas waren we op dat moment allebei te ziek om de helse tocht naar de school in de bush te ondernemen. We hadden van Damian (de leraar van toen) al gehoord dat er veel mensen van de school waren vertrokken en dat de school helaas flink in verval was geraakt. Eigenlijk wilden we het ook helemaal niet zien, dus we hebben die tocht gestaakt.
We zijn na een rustpauze aan het strand bij Pangani doorgereist naar Same waar we Fadhili opgezocht hebben. Fadhili kennen wij vanuit Mivumoni en hij zit nu in Same op Secondary School dankzij sponsoring van de fam. van Zutphen. Wonder boven wonder waren we aangenaam verrast om te zien dat deze school redelijk functioneerde. Er was ook wel tekort aan vanalles, maar Fadhili kon redelijk engels met ons praten terwijl hij drie jaar geleden nog geen woord engels kon en de brieven die we van hem ontvangen hebben, niet de indruk wekten dat hij al iets had geleerd. Het gaat ieder jaar beter met hem op school en het was fijn te zien dat het goed met hem gaat.
Nou, nu nog wat souvenirtjes shoppen en morgen op naar Nairobi, vanwaar we met onze favoriete luchtvaartmaatschappij, Turkish Airlines, aankomende zaterdag naar Amsterdam vliegen. Dan nog een treinreisje naar Zwolle en dan is ons rondje om de wereld voltooid.
Dan zit er een prachtige, bijzondere, leerzame, overweldigende en onvergetelijke reis op. We weten nog niet zo goed hoe we alles thuis moeten gaan verwerken, maar de kroegen in Zwolle kunnen allicht verlichting brengen.... We zijn ontzettend blij dat we deze reis ondernomen hebben en hoe walgelijk het ook klinkt, we zijn er nog gelukkiger van geworden!
Het was fantastisch!!!! (en dat zonder Ursul)
Tot gauw, Lon en JW
We willen graag iedereen even bedanken voor de lieve en leuke reacties op onze verhalen en dikke kans dat we jullie in de toekomst nog vaker op onze reisverhalen kunnen trakteren.
Onze volgende reis ligt namelijk al in de planning. We twijfelen nog tussen een expeditie naar de Noordpool, een voettocht door Kamchatka, een fietstocht door Drenthe, een kanorace over de Amazone of een pelgrimstocht naar het wonderbaarlijke en machtige Frisbabia!
-
10 Maart 2010 - 08:18
Roland Van Anke:
nou jullie zijn van harte welkom hoor. In NL is de toendra inmiddels weer ontdooit en het is al bijna weer slippertjes weer. Ik ben zeer benieuwd naar de baard van Rick. een heel jaar gespaard!! de fietstocht door Drenthe klinkt ook heel aanlokkelijk, wellicht hebben jullie dan een nieuwe reisgenoot (weliswaar van hier tot aan de ijsselbrug, maar toch)
Reis voorzichtig en tot kiekus... -
10 Maart 2010 - 08:21
Mathieu:
Ah, binnenkort dus wijn en bier hijssen aan de Nieuwstraat? Siempie mist Ed....
Hoop dat jullie veilig aankomen en tot ziens! -
10 Maart 2010 - 08:33
Erwin En Susanne:
Hoi Lon en JW,
Fijn te zien dat jullie voldaan zijn, de volgende fase van de reis komt er nu aan, verwerken, erachter komen dat het thuis ook niet makkelijk is omdat je van alles moet. Hoort er allemaal bij, het heeft ons 3 jaar gekost voor we onze mooie rooie Landrover George konden verkopen. Wij wensen jullie een fijne thuiskomst. Als iedereen jullie verhalen beu is kun je altijd "bie ons op de boerderie" komen om eens flink te spuien over ontwikkelings werk ;-)Afrika, en nog veeeel meer!
Veel liefs,
Susanne en Erwin
PS 2mnd George de laro verkocht nu een nieuwe reisauto aan het bouwen P-)!!! -
10 Maart 2010 - 08:40
Marlijn Van Ron;-):
Joehoeeeee! Wel thuis voor straks en wij zien er naar uit de vakantieverhalen 'live' nog een x te mogen horen! Dat uiteraard in een van die kroegen in Zwolle die de cultuurschok wat kunnen verzachten!
Be home safe! X -
10 Maart 2010 - 08:41
Moon:
Goed laatste stukje reis dan maar he...
Enne Drenthe is wel bijzonder mooi :) -
10 Maart 2010 - 08:58
Marian:
Hahahaha, en ik maar denken dat het in Mataram een chaos in de klas was af en toe... Tot snel jongens! xx -
10 Maart 2010 - 10:55
Janet:
Welkom thuis,
Wat jammer dat we die mooie verhalen moeten missen. Maar he is wel leuk jullie weer in het echt te kunnen zien.
Groetjes uit de Gaffel -
10 Maart 2010 - 12:59
Bakkertjes:
Jullie zien er zielig uit.
Bier en witte rijst staan klaar in Hasselt om jullie aan te sterken.
Groetjes,
uut Asselt -
10 Maart 2010 - 13:11
Walter:
Yo luitjes,
Fascinerend maar ook ontroerend verhaal van twee vermoeide zielen op zoek naar zichzelf en een betere wereld.
Bedenk een ding lieve mensen: het leven is een groot expiriment en hoe zou het zijn als je je met zorgeloosheid kon omringen en dat dan je ruimte was....
Goede terugreis en alvast welkom thuis in Holland.
Hartelijke groeten Walter O. -
10 Maart 2010 - 13:15
Maarten:
bewijsstukken zijn aanvaard. Goede reis en tot in Nederland! -
10 Maart 2010 - 14:29
Bas J.:
In Amsterdam hebben we ook bier en niet te vergeten: whisky. Tot gauw vrienden! -
10 Maart 2010 - 15:51
Dre:
wow, fietstocht door Drente..gelijk doen! mochten jullie je vervelen; wij hebben nog wel een fles zuigelingenmelk klaarstaan. Niels is toch bijna aan zn 1e vaste hap toe.
Groet'n uut de Kastanjelaan -
10 Maart 2010 - 19:55
Madelon En Giel:
We hebben genoten van jullie verhalen en we hebben inspiratie opgedaan, dank jullie wel. Veel beterschap en wel thuis.
Liefs, Madelon en Giel -
11 Maart 2010 - 09:21
Ingeloes:
Bier en vlaai!!!! Goede reis terug en ik verheug me er heel erg op jullie te zien!! Poen oet Mestreech -
11 Maart 2010 - 10:20
Dre:
en mochten jullie na een jaar onthouding spontaan trek krijgen in boerenkool (gezien het poolklimaat hier), dan is daarvan ook nog een pan over..met worst natuurlijk! -
11 Maart 2010 - 10:27
Maai:
Wij hopen jullie snel te zien!! We wensen jullie een fijne terugreis en tot heel vlug!!!
Dikke kussen van Evie, Sara, Jos en Maai -
12 Maart 2010 - 12:19
Jos:
ja ja precies ja...
-
13 Maart 2010 - 12:20
Marlijn (van Lon):
ik dacht al, jeetje ik ben even een paar weken slecht met contact houden en ze komen meteen naar huis om verhaal te halen ;-) Maar bewijsstuk 1 en 2 zeggen genoeg, klaar. Bijna jammer dat we al die mooie, ontroerende, grappige verhalen moeten gaan missen maar ja daarvoor in de plaats kunnen we gewoon weer live kletsen ipv via de mail en de msn. Fijn dat jullie weer heel-huids thuis gaan zijn ! Tot straks. -
30 Maart 2010 - 21:19
Ina:
Oh, en hoe is het met jullie beer.....? Ik heb zijn verhalen vooral altijd met erg veel plezier gelezen. Lonneke, opeens denk ik aan een vraag van je die je ongeveer 5 maanden geleden stelde... oeps.... Ik hoop jou in levende lijve en je grote vriend snel een keer weer te zien. Misschien moeten we gewoon contact houden .. ik hoor dan wel niet bij jullie vrienden .. maar wil je graag adviseren (jullie?) om een boek te gaan schrijven vanuit het perspectief van Beer... zo geweldig! Heel veel groetjes,
Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
