Weerzien met een oude vriend!

Hoi Allemaal!
Maak maar even tijd tussen het sleetje rijden en het krabben door, zet de verwarming maar even op een graad of 35, doe de gordijnen dicht en waan je in de zomer op het Zuidamerikaanse halfrond. Wij zorgen voor de bijpassende verhalen.

Alhoewel... jullie hebben de berichten geloof ik wel meegekregen over de hevige regenval hier in Brazilië. Wij hebben er behalve een erg blubberig camping avontuur en de bijbehorende muggenplaag niet zo heel veel last van gehad. In Argentinie in Buenos Aires begon het al met de hoosbuien. We zaten daar ergens te schuilen in een cafeetje en te lachen om de vuilniszakken die voorbij kwamen drijven. De argentijnse ROVA was al een paar dagen aan het staken dus er lag aardig wat vuilnis op de straten. Toen het riool de grote hoeveelheden water niet meer kon verdragen, werd het helemaal een smeerboel. De druk ondergronds werd een beetje te hoog en een geiser van een paar meter hoog van rioolwater was het resultaat. JW is zo dapper geweest om naar buiten te gaan en met zijn slippertjes in de drek heeft hij de fontein op de gevoelige plaat vastgelegd. Even bijstilstaan dus als je die foto bewondert!

In Buenos Aires zijn we een paar dagen gebleven. Wat een enorme stad zeg! Echt eindeloos! De wijken verschillen ook niet zo heel veel van elkaar dus het lijkt daardoor nog uitgestrekter. Maar de sfeer daar is erg mooi. Overal staan bomen langs de straten en er hangt een beetje een sjiek spaans/italiaans sfeertje. Wij logeerden daar bij vrienden uit Colombia en met hun zijn we naar twee concerten geweest. Een Uruguayaanse Funk Band en een Metal-avond. Allebei erg goed en het was heel leuk om even met locals op te trekken ipv altijd maar dezelfde backpackerverhalen in de hostels aan te horen! ´Where are you guys going? Oh Wow, you guys are travelling around the world? Wicked! That is so like, brave man!

Natuurlijk zijn we ons helemaal te buiten gegaan aan de heerlijke argentijnse wijnen en de mega-steaks! Er was ons verteld dat het vlees in Uruguay van nóg betere kwaliteit is dus toen wij in Montevideo en avondmaaltje zochten hebben we maar een grote grillschotel voor twee personen besteld. We kregen een pan met zo´n twee kilo dampend en sissend vlees op tafel... het was...orgaanvlees... oeps...Wij eten veel, maar orgaanvlees vinden we echt gewoon té goor! We hebben de ober maar wijs gemaakt dat we een beetje last van onze buik hadden en daarom niet zoveel konden eten...
en daarna wel gewoon een toetje bestellen, hè?! Hahahaha!

Onze Kerst hebben we doorgebracht in een hippie-achtig oord aan de Uruguayaanse kust, genaamd Punto del Diablo, vertaald is dat; Duivelspunt. Mooi toepasselijk voor de Kerst, toch? We hadden daar een Engels stel ontmoet dat ook een jaar rondreisde en globaal dezelfde route als wij hadden afgelegd in dezelfde periode. Veel raakvlakken dus en heel veel gelachen om wederzijdse ervaringen. Zij waren ook bewonderd bij het doen van van hun behoeftes in China!
Op eerste Kerstdag werden we alle vier uitgenodigd door de overbuurman. Een lichtelijk gestoorde Ier die al drie jaar in het hippiedorp woonde. Hij haalde een lekker lammetje uit zijn oven en begeleid door Ierse deuntjes op Radio Kerry, hadden wij toch een erg sfeervolle Kerst.

En daarna was het eindelijk tijd voor Brazilië. Een land wat natuurlijk erg tot de verbeelding spreekt. Jullie denken nu zeker direct aan prachtige vrouwen in mini-bikini´s? Prima, hou dat beeld vast, maar doe er dan een kilootje of 10 á 15 bij op en bedenk er nog wat rollen en kwabben bij. Oh ja, en dood geblondeerd haar, dat is ook echt in hier. Echt niet heel smakelijk hoor, zoals de vrouwen er hier bijlopen! Zelfs dames die toch al richting de 70 gaan dragen hier nog hotpants en topjes! Bloot is goed hier en hoe je er dan verder uitziet lijkt niet zo belangrijk te zijn. Brazilië is sex. We kunnen er omheen draaien, maar het is gewoon zo. Overal kom je sexueel getinte situaties tegen.
Onze eerste nacht in Brazilië scoorden we meteen de hoofdprijs. We waren door omstandigheden gestrandt in een gehucht genaamd Pelotas in het zuiden van Brazilië. Naast het busstation hadden we een Motel gespot en aangezien we de volgende ochtend vroeg verder zouden reizen leek dit een mooie plek om te gaan slapen.
Bij de receptie veroorzaakten wij wat commotie. De dames die daar werkten spraken alleen Portugees en heel snel en heel onduidelijk. Wij snapten er geen biet van en zij snapten duidelijk niet wat wij wilden. Totdat JW het alom bekende gebaar voor slapen maakte met twee handen tegenelkaar onder je schuine hoofd gehouden. (Ja probeer maar even, je snapt ´m hè?) Nou dat begrepen de dames ook; `Oh, ze willen slápen!!!´ Jeetje dat was gek, ze komen hier om te slápen!!! Ja duhuh! Wat anders?, dachten wij...
Jullie voelen het al aankomen hè? We werden naar onze kamer gebracht waar we via een garagedeur in moesten... trappetje op een tegenover een groot tweepersoonsbed hing een enorme spiegel.In de badkamer brandde rood licht en op het bed lagen de rubbertjes al klaar!! Ohhh! Nu snapten wij het ook! Ach, wat kon ons het schelen dat we in een peeskamer sliepen, het was schoon en goedkoop. Helaas werd het die nacht nog wat drukker in het Motel en konden wij meegenieten van onze buren die vast heeeel veel van elkaar hielden!

Op weg naar Rio om daar Oud en Nieuw te vieren kwamen we in de Braziliaanse vakantiedrukte terecht. Zo´n 18 miljoen inwoners van Rio en Sao Paolo samen, zijn allemaal vrij en gaan richting de kust... Vrij kansloos voor ons dus om nog een buskaartje te bemachtigen. We besloten dus maar om in Sao Paolo te blijven, daar was ook vast wel wat te beleven met Oud & Nieuw.
Op de 30e waren we naar een bar geweest waar een Sambaband speelde. Wat een feest! Die Brazilianen weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen! Allemaal dansen en schudden met die konten, joh!!
Dat beloofde wat voor de volgende avond!

Wij perstten ons op de 31e tussen de andere tienduizendenden feestgangers en we telden af in het portugees om twaalf uur. Dat was echt bijzonder met zoveel mensen op straat en het vuurwerk dat losbarstte, en toen... niks... Terwijl wij elkaar in de armen vlogen om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen stonden alle andere mensen om ons heen naar het grote scherm te kijken. Daar werd een filmpje vertoond van alle sportsuccessen die Brazilië de afgelopen jaren had behaald. Huh?! Gaan we nu niet dansen en springen en gillen enzo? Nee dus. Het filmpje werd een keer of tien herhaald en begeleid door hele slechte bombastische muziek en iedereen bleef zo´n 20 minuten stom staan kijken naar de telkens terugkerende beelden. Huh?! Wat nu?! Het regende pijpenstelen en toen er na bijna een uur nog geen feestje op gang kwam zijn wij maar lekker terug gegaan naar ons hotel. Nog een biertje op de bank en toen vroeg onder de lakens! Dat was ons Oud & Nieuw!

Inmiddels is de vakantiedrukte voorbij en zijn we eindelijk in Rio de Janeiro. Ook weer een bijzondere stad. We kunnen jullie niet veel foto´s laten zien, want we hebben onze camera niet mee als we de straat opgaan. In Sao Paolo zagen we een man vlak voor onze neus gerold worden overdag op een druk plein (vol met politie trouwens) en in Rio werd JW bijna gerold door een paar straatkinderen die al een poosje om ons heen draaiden. We nemen dus niets mee de stad in en we hebben een wegwerpcameraatjes gekocht om toch wat plaatjes te kunnen schieten. Die zal de HEMA voor ons moeten gaan onthullen dus op die foto´s moeten we nog even wachten.
Maar Rio is wel erg leuk en hoewel de mensen in Saop Paolo iets vriendelijker zijn, zijn de Brazilianen hier ook erg aardig en behulpzaam.
Het eten hier is beroerd. We zijn toch wel een beetje geschokt door de hoeveelheden fastfood die we over de hele wereld tegenkomen. Goedkoop eten is over het algemeen erg vet en smaakloos. Hier hebben ze overal barretjes waar je broodjes kan krijgen gevuld met vet en vlees. We zijn zelfs al kroketten tegen gekomen! Ze zijn aleen koud en smakeloos, niet echt een aanrader dus. Ze hebben in die barretjes wel vers fruit waar je shakes van kan bestellen, dat is ons eten dus.

De Caipirinhas zijn natuurlijk typisch Braziliaans en die hebben we dan ook meedere malen genuttigd. Tot afgelopen woensdag. Toen ontwikelde JW opeens na zijn derde Caipirinha wat rode vlekjes, en nog meer en meer, totdat hij in zijn gezicht en hals een dik plakaat van rode vlekken had ontwikkeld. We hebben de drank maar laten staan en JW is maar even onder een koude douche gesprongen. Het trok naar een paar uur wel weg en JW voelde zich niet slecht. We weten niet wat het is geweest, maar we denken dat de limoentjes die met schil en al in de drank gaan niet goed zijn gewassen en die worden nogal bespoten, zo weet JW de groenteboer te vertellen. JW moet nog overtuigd worden dat we de foto wél plaatsen, maar jullie mogen niet lachen!! Het was best eng!

En dan nu het allerbelangrijkste nieuws dat we hebben bewaard tot het laatst!!

We hebben ED weer teruggevonden!!!!

We liepen over het strand Copacabana toen we midden in een groep beeldschone vrouwen met heeele kleine bikini´s een ooglapje spotten. We hoorden ED zijn bulderende lach over het strand schallen en rende naar hem toe. We worstelden ons tussen de goed geoliede lijven van de dames door en daar zat hij; bovenop een krat bier met een brede grijns over zijn bekkie. Die trouwens al snel verdween toen hij ons ook in het vizier kreeg! Natuurlijk is hij helemaal niet blij om ons te zien, maar wij zijn zo blij dat we weer samen zijn! Het heeft al die tijd als een enorm gemis gevoeld dat wij al onze mooie ervaringen niet met hem konden delen. Ook al vindt hij toch nooit iets leuk, ook het gezeur en gescheld ga je op een gegeven moment missen, hoe gek dat ook klinkt.
Natuurlijk wilden wij weten waar die al die tijd is geweest en hoe hij in Rio terechtkwam. Hij vertelde ons een heel verhaal over een tripje door het heelal en een bezoek aan Melmac, dat ons een beetje dubieus in de oren klinkt. Maar hé, wat maakt ons het uit! Hij is weer bij ons en we reizen nu gezellig weer met z´n drieen!

ED schijnt nu zelfs een eigen site te hebben waar jullie zijn avonturen op kunnen volgen. Hier is het adres: www.edoptoer.waarbenjij.nu


Nu op naar Afrika! Als Ed zich tenminste met Turkish Airlines een beetje weet te gedragen...