we reizen de pan uit!

Na duizenden kilometers afgelegd te hebben, vonden we het tijd om ons reisgedrag even op een zachter pitje te draaien. (leuke woordspeling, he?)

We zijn de afgelopen weken van Noord-Vietnam naar Zuid-Vietnam gereisd om daarna nog een weekje in Maleisie rond te kijken. Dit alles hebben we op ultra-relaxede wijze aangepakt.

We hadden in eerste instantie het plan opgevat om in Noord-Vietnam in Sapa een flinke trektocht te gaan lopen. Even onze inmiddels luie lichamen weer aan het werk zetten. Maar helaas kwam de regen dagenlang met bakken uit de hemel vallen, dus bleef er van onze stoere plannen weinig over. Toen maar naar Hanoi, waar Bhudda ook nog boos was en nog meer regen over ons uitstortte. Het water kolkte letterlijk door de straten. We lieten ons vakkundig dure kaartjes voor een goedkope k*t bus aansmeren en voeren zo richting het zuiden, naar Hoi An, waar het weer gelukkig wat opknapte.

Hoi An vonden we echt een leuk stadje. JW heeft zich daar voor een prikkie een mooi herenpak laten aanmeten, dus hij is klaar voor alle bruiloften van onze lezers komend jaar;) Terwijl JW in bed nog lag te dromen over alle geniale ABC-tjes die hij voor vrienden en familie in petto heeft, stond Lonneke vroeg op om zich te mengen onder de viswijven op de markt. Op haar slippertjes door de vis, duwend en trekkend tussen de vietnamese marktkoopvrouwen, vechtend en krijsend voor de beste vis; wat een lol!

Ondertussen waren we op een derde van onze reis aanbeland en dat moest natuurlijk wel even gevierd worden. Zover van huis, zoveel gedaan en gezien en nog steeds 'alive and kicking'!
We lieten ons oog vallen op een sjiek resort aan het strand in Mui Ne en waren het er direct roerend over eens, hier moesten wij ons zuurverdiende geld maar eens achter gaan laten. We lagen er van dinsdag tot zondag dan weer op onze rug dan weer op onze buik en lieten ons door het Vietnamese zonnetje een mooi kleurtje bakken. Er valt verder weinig over te vertellen, want dat was zo'n beetje onze dagindeling. Oh, 's avonds kochten we steevast een flesje Vietnamese wijn (prima spul trouwens) om bij maanlicht op het strand soldaat te maken.
Het ultieme genieten!

Over soldaten gesproken, natuurlijk konden we in Vietnam de oorlog niet geheel aan ons voorbij laten gaan. In Ho Chi Minh City/Saigon togen we eerst naar het oorlogsmuseum, dat voor de toeristen heel subtiel van naam is veranderd van 'American War Crimes Museum' naar 'War Remnants Museum', dat zegt al genoeg, lijkt ons.
De volgende dag boekten we een tour naar de Cu Chi Tunnels. Dit is een 250 km lang tunnelstelsel ten noordwesten van Saigon, uitgegraven door de Vietcong. Mede door deze tunnels hebben de Vietcong de U.S. zo weten te dissen dat ze de oorlog gewonnen hebben moeten geven. Er zijn in dit gebied gruwelijke dingen gebeurd en het is niet iets om al te lichtzinnig mee om te gaan, vinden wij. Helaas deden de Vietnamezen (en een deel van de soms o zo irritante backpackers, waar wij onszelf liever niet toe rekenen) dat wel. Het had wel wat weg van Disneyland Saigon. Echt best schokkend zoals er constant grappen werden gemaakt over de verschrikkelijke moordpartijen in deze oorlog. Misschien een manier van de Vietnamezen om hier mee om te kunnen gaan, maar voor ons onbegrijpelijk.

Maargoed, daar konden we ook niet al te lang bij stil blijven staan, want ons visum voor Indonesie lag klaar in HCMC en wij konden onze reis vervolgen naar Maleisie.
We vlogen via Kuala Lumpur (wat we overigens een hele toffe stad vinden, een mengelmoes van culturen en iedereen even vriendelijk en behulpzaam), door naar de Perhentian Islands. Niet googlen als je snel last hebt van jaloerse gevoelens... Daar hebben we weer vijf dagen liggen draaien in het zonnetje en dat resulteert nu in een schandalig bruin kleurtje en zelfs voor JW is het melkwit van zijn benen verledentijd.
Hoera, driewerf hoera!

We hebben onszelf waarempel een middag van ons strandbedje af kunnen hijsen om op een snorkeltour te gaan. Was ons dat even gaaf! We hebben gezwommen tussen de zeeschildpadden, duizenden prachtige tropische visjes, baracuda's en zelfs haaien! We hebben maarliefst vijf haaien van heel dichtbij gezien! (twee meter is dichtbij genoeg als het om haaien gaat) Het waren welliswaar kleine rifhaaien, maar toch doodeng en ook heel gaaf!

Wederom zijn we dus een geweldige ervaring rijker. Zo langzamerhand vult onze spreekwoordelijke koffer zich met de meest uiteenlopende fantastische en onvergetelijk ervaringen. We genieten met volle teugen van alle vreemde, leuke, mooie maar ook rare, onbegrijpelijke en vieze dingen. Soms hebben we het idee dat we lichtelijk afgestompt aan het raken zijn. Sinds wanneer maken we niet meer rechtsomkeer als we bij het binnenlopen van een restaurant de dikke ratten zien wegschieten? En als de hele bus vol toeristen staat te gruwelen bij het toilet van een tankstation, hurken JW en ik vrolijk neer. Maar dat zal onze kracht dan wel zijn. We blijven lachen ook al zoeken we al uren naar een slaapplek en zullen we de nacht moeten doorbrengen onder de sterren in het zand. Zolang dat strand maar op een tropisch strand ligt, kan het bij ons de pret niet drukken!

Nu zitten we Lombok en we hopen ons hier eindelijk eens nuttig te kunnen maken. Daarna kijken we alweer uit naar alle ongetwijfeld bijzondere belevenissen die er in Latijns-Amerika en Afrika nog op ons liggen te wachten!


Sorry dat dit weer zo'n eindeloos verhaal is geworden, maar bedenk maar dat we nog zo'n beetje de helft hebben geschrapt...

Veel liefs aan iedereen!
Lon en JW