lalalalalalaos

Goed, we hebben er alweer een land opzitten. We hebben de smaak te pakken en stormen onvermoeibaar verder door ZuidOost-Azie.
We gaan misschien wel wat snel, maar dat is met reden. Hoe leuk we het hier ook vinden om te reizen, Azie lijkt toch niet echt ons ding te zijn. We kunnen maar moeilijk contact leggen met de lokale bevolking, dus we scharen ons lekker onder de hordes toeristen en genieten van al het moois en goeds en lekkers dat ZuidOost-Azie ons te bieden heeft.

In ons vorige bericht schreven we dat we in Laos bij de Laofarm vrijwilligerswerk wilden gaan doen. We zijn daar ook een paar dagen geweest, maar helaas was dit ook niet helemaal wat we zochten. Niemand daar kon ons duidelijk maken wat we daar konden doen en na 2 keer een stal aanvegen die al aangeveegd was, voelden wij ons vrij nutteloos. Na een aantal mislukte pogingen om uitleg te krijgen over hoe alles groeide en bloeide op de Organic Farm, waren we er helmaal klaar mee en besloten we maar weer verder op pad te gaan, zwervers als we zijn. Uiteindelijk hebben we zelf nog best wel wat opgestoken over organic farming. Lonneke heeft geleerd hoe ze wijn moet maken van carambola's (altijd handig om te weten) en we weten dat we later als we groot zijn geiten willen om geitenkaas te kunnen maken!
Geiten zijn sowieso Rock und Roll!

Nou, toen moesten we dus weer terug naar Vientiane om daar ons visum voor Vietnam te regelen. We hebben daar een aantal dagen moeten wachten, maar dat was geen straf in de meest wazige hoofdstad die wij tot nu toe hebben gezien. Het is een stad zonder echt centrum en lijkt gewoon op ieder ander dorp, maar het is er wel vol met hoeren en pooiers en onze kamer was aangesloten op de marihuana-handelsteeg van de stad.
Met ons visum in de pocket en een beetje draaierig in de kop, gingen we vervolgens op weg naar Noord-Laos. We hebben genoten van de enorm mooie natuur en de rijke cultuur van Laos. Vooral in Luang Prabang hebbn we een aantal dagen cultuur gesnoven.

In al onze avonturen hadden we nog nooit een sauna bezocht. Bij het Rode Kruis in Luang Prabang moest het er dan toch maar eens van komen. Beetje onwennig en met lichtelijk knikkende knietjes werden we meegenomen achter een goordijntje voor een 60 minuten durende full-body massage. Auw! Wat lekker! Toen op naar de kruidenstoomhut. Na allebei een bijna-dood-ervaring te hebben gehad, vonden we het stiekem ook wel heel erg lekker. Weer een hobby erbij dus!
Jet en Jeroen, we kunnen ons goed voorstellen dat jullie 6 dagen in Luang Prabang zijn blijven hangen. Wij hebben ons ook heerlijk vermaakt met de eetstalletjes op straat de tempels, de terrasjes, de markt, de Mekong-uitzichten en het Theater...

Nog even over dat laatst genoemde. één advies: eenieder met enigszins ontwikkeld muzikaal gehoor; 'Ga nooit naar het Nationaal Ballet in Laos!' Wat een ramp! JW heeft anderhalf uur lang gezocht naar de nooduitgang omdat de muziek zo schandalig slecht was, dat hij wellicht voor het leven getekend is. Dat moet nog blijken.
Stel je maar voor: 6 jankende katten en 10 ontstemde violen bespeeld door leden van de Jostiband, begeleid door één armzalige Oerang Oetan op een trommel met het ritmegevoel van een bos wortels: Weggegooid geld. Maar ook gelachen. Achteraf dan, om de toeristen die $25,- hadden neergeteld voor eersterangskaarten. Op zo'n moment ben je blij een zunige Hollander te zijn!

Onze trip door Nood-Laos naar de grensovergang Tay Trang met Vietnam, voerde ons over rivieren door dalen en langs pittoreske dorpjes. Een prachtige reis, waar we 5 dagen over gedaan hebben. Dit was een hele avontuurlijke route en we zijn blij dat we het overleefd hebben en JW is blij dat hij niet bij het raampje zat.
Het was de moeite meer dan waard en we hebben er weer wat leuke kiekjes bij!

Nu zitten we in Sa Pa in Noord-Vietnam waar we een aantal dagen blijven voordat we vrijdag in Hanoi weer eens gaan couchsurfen.

Over onze Vietnam-avonturen leest U de volgende keer meer!

Bij Voorbaat Dank, Lon en JW