Cooling bleak

Geloof het of niet, maar ik zit binnen met mijn slofjes aan. Het is frisjes in Malawi. Het is ’s avonds tegen de 15 graden en met een houten huis (wat logischerwijs nogal tocht) en geen verwarming is dat best frisjes. Maar overdag is het heerlijk zonnig en is het een heerlijk temperatuurtje om lekker hard te werken. Naast het werk bij de Greenshop zijn we veel tijd kwijt met het onderhoud van ons huis. Door de vele regen waren er aardig wat planken verrot van het huis. Als je dan gaat breken is het einde zoek. We hebben bijna de hele veranda moeten vervangen. Vanmiddag ging ik even de andere kant van het huis inspecteren. Oeps, daar hebben de termieten een geheel penthouse gebouwt! Ook daar de planken er dus af en flink wat reparatiewerk. Leuk hoor zo’n houten huis... We hebben nog veel meer gedaan in en rond het huis; de houten trappen zijn vervangen door een stenen trap, op het strand hebben we rotsen laten weghakken en 30 zakken zand erop gestrooid. Helaas werd dat zand door een jongedame die 8 maanden zwanger is, gebracht. Dat was een organisatorisch foutje van ons, oeps... Het was echt niet onze bedoeling om een hoogzwanger meisje met zakken van ongeveer 25 kilo zand op haar hoofd te laten slepen. Maargoed, ze was heel blij met de betaling en hopelijk koopt ze een warme deken voor haar kindje van het geld. Verder hebben we een nieuw kippenhok en kippenren. Heel sjiek hoor. JW vindt het geheel nogal Cubaans aandoen en heeft de kippen omgedoopt tot Castro, Havana en Santiago. Niet heel vrouwelijk, vind ik, maar de kippen leggen er niet minder om. We hebben ook veel meer planten in de tuin gezet. Bijna alles groeit al lekker en het ziet er heel mooi uit. We hebben een heeeeel fijn stenen bankje op het strand laten bouwen, daar drinken wij ’s avonds ons welverdiende pilsje. Op de veranda zijn twee nieuwe muurtjes geplaatst. De ene werd opgegeten door de termieten en de ander was door een windvlaag verdwenen. Begin juni hadden we hier de ‘Mwera winden’. Dat is geen geintje hoor. Dit zijn hele zware winden die opeens komen opzetten over het meer. Omdat het meer heel rustig was, waren er op dat moment heel veel vissers op het water om te vissen. Helaas kan het overgrote deel van de vissers hier niet zwemmen en zijn er heel veel vissers verdronken omdat hun kanootjes omsloegen in de golven. Afschuwelijk. Wij waren op dat moment nog bij Makuzi, daar stonden de vrouwen en kinderen op het strand om hun mannen en vaders te zoeken.
Over vis gesproken, onze oven is aangepast en doet het nu eindelijk goed. Afgelopen zaterdag kwam er voor het eerst (sinds 9 maanden!) een visser op ons strandje vragen of wij vis wilden kopen. Hehe, daar hebben we al zo vaak omgevraagd. Maargoed hij had twee heerlijke meervallen en die hebben we in de oven klaargemaakt. Dat was smullen! Onze kat Sjees heeft de graadjes schoongelikt. Hopelijk komt die visser, met de prachtige naam ‘Happy’ vaker vis verkopen.

Binnen zijn we ook druk geweest. We hebben van de twee slaapkamers een grote kamer gemaakt. Flink karweitje hoor! Het is wel een prachtige ruime kamer geworden en we hebben nu ruimte voor een groter matras. Nadat we al 8 weken zaten te wachten op een matras in Mzuzu, zijn we met Steve en Sian naar Lilongwe gereden om daar een King Size Superfoam matras te kopen. Wat een feest! We hebben een verrekijker nodig om elkaar te kunnen vinden in bed, maar we slapen als roosjes!
Met Steve en Sian hebben we heel veel gezellig contact. Ondertussen is er al een leuke groep vrienden ontstaan in Nkhata Bay. Het is toch echt lastig om een goede vriendschap op te bouwen met Malawianen hier. De verschillen tussen de Malawianen en de blanke westerlingen zijn zo groot, dat merk je in alles. Vooral door hun armoede en de relatieve rijkdom aan onze kant, is het lastig om een gelijkwaardige vriendschap op te bouwen. We trekken in onze vrije tijd daarom veelal op met de andere blanken die hier wonen. Dat is ook wel een grappig fenomeen, want bijna alle blanken die hier wonen, zijn hier niet permanent. Daardoor verandert de groep vrienden constant en is het nooit saai of vervelend. Als mensen irritant beginnen te worden, vertrekken ze meestal toch weer snel. Laten we eerlijk zijn, de meeste blanken die hier wonen zijn prettig gestoord of hebben op een bepaalde manier een bijzonder karakter. Daar moet je dus niet al te veel en al te lang mee optrekken! Hahaha! Wat zouden ze toch over ons in hun weblog schrijven...?
Tegenwoordig zitten we bijna iedere avond in de Golden Dog. Dat is een bar waar ze een groot TV scherm hebben. Daar kijken we dus de WK wedstrijden. Afgelopen zaterdag zaten we daar onze nagels te bijten bij de wedstrijd tegen Mexico. De Malawianen rolden van hun kruk van het lachen toen er tijdens de wedstrijd gestopt werd voor een Cooling Bleak. (de r en de l worden hier naar hartelust omgedraaid. Laatst kwam iemand onze hark (rake) lenen en vroeg hij; ‘ Can I borrow your lake?’ ! Jw was wijs genoeg om hem de hark maar mee te geven, het meer is niet eens van ons.
In de Golden Dog zagen hoe het Nederlands elftal vlak voor het einde gelijk maakte. Dat was op het nippertje! Er kwamen 6 minuten extra tijd bij, dus we konden nog winnen, en toen ging het licht uit. De kroeg-eigenaar had betaald voor 90 minuten stroom, dus precies na 90 minuten was het pikkedonker in de kroeg, geen TV meer. We kregen een sms van Sophie dat het 2-1 stond. We geloofden haar natuurlijk voor geen meter. Sophie komt uit Apeldoorn en woont hier al een paar jaar. Ze heeft een bar en restaurant in Kande Beach. Zij lag thuis in Kande met malaria onder haar oranje dekbedje te kijken en had dus wel stroom. De kwartfinale keken we bij Sophie in de bar met een oranje opblaaskroon op ons hoofd. De halve finale kijken we ook daar, Sophie heeft een mooie oranje tent voor ons te leen. Dus we kunnen na het feestje zo de tent in rollen.
Hopelijk wordt het weer zo’n spannende avond!

Groetjes!

Oh, nog een nieuwtje: Bobby is op 6 juli vader geworden van een gezonde zoon; Emanuel Bobby Junior. Marta en de baby zijn beide gezond!