Neema Crafts

Hallo lieve mensen, daar zijn we weer. Dit keer vanuit Iringa Tanzania. (willen jullie ook nog weten hoeveel graden het hier is? nee? kijk dan niet in het kader links! hahahahah!)
Het gaat goed met ons, heel goed zelfs. Het is geweldig om weer in het Afrikaanse stof te zitten. Het is een feest van herkenning. De humor en de smiles van de mensen zijn als vanouds en ook wij hebben dikke schik.
Even kort over de reis hier naar toe; die verliep prima.
We verblijven hier bij Neema Crafts, waar we in ons eerste reisverslag al kort iets hadden verteld. Inmiddels is Neema uitgegroeid tot een bedrijf met 100 werknemers, allemaal doof of lichamelijk gehandicapt. De werkplaats is enorm uitgebreid. Ze maken nu onder andere papier van olifantendrollen en bananenbladeren, kralen van lege wijnflessen, allerlei textiele werkvormen en aardewerk. Daarnaast is er een spiksplinternieuw guesthouse en een goed restaurant en cafe. Er is ook een conference centre en een business education centre. Het gaat dus erg goed bij Neema.
Het is een mooi voorbeeld voor ons om te zien hoe de gehandicapte mensen geholpen worden. De werknemers leren hier een vak, ze krijgen een opleiding, gezondheidszorg, een salaris en nog het belangrijkst: zelfvertrouwen en respect binnen de Tanzaniaanse gemeenschap. Vele werknemers onderhouden hun familie of hebben hun eigen gezin, iets wat in de Tanzaniaanse cultuur heel belangrijk is.
We hebben hier nu een paar dagen meegelopen en veel mensen gesproken (we zijn al heel creatief met gebarentaal) en daardoor zien we duidelijk hoe ontzettend mega belangrijk dit werk is voor deze groep mensen. Na een lang en boeiend gesprek met Ben en Katy, die Neema Crafts leiden, hebben we het idee dat het voor ons ook mogelijk zou moeten zijn om iets dergelijks in Malawi op te starten. Vol enthousiasme en gewapend met nieuwe kennis en ideeen gaan we nu richting Malawi. Onze volgende afspraak is bij Mathunka in Rumphi. Dat is een eco lodge met verschillende projecten, die wordt gerund door een nederlans stel. Daar kunnen we vast wel wat inside information lospeuteren over wonen en werken in Malawi.

We zijn lekker op dreef en genieten van de Afrikaanse manier van doen! Nog een leuke anekdote als afsluiting:
Gisteren liepen we over straat en daar stond naast de kerk een groepje jongens bij een voetbal en een T-shirt die op de stoep lagen met een beetje geld eromheen gestrooid. Ze spraken ons aan en vroegen ons om sponsoring voor ' water for the prayers'. Wij begrepen de link met de voetbal niet helemaal. Bleek dat ze ' water for the players' bedoelden. De Tanzanianen gebruiken de 'r' en de 'l' willekeurig door elkaar. (zo werden we in de bus ook gevraagd wat wij vonden van de
'presidential erections'!) Maargoed, wij doneerden 50 cent voor wat water voor de ' players' en werden uitgenodigd om om vier uur in het lokale stadion van Iringa naar de wedstrijd te komen kijken. Zo stonden wij keurig om vier uur in een compleet verlaten stadion met alleen een kip en een houten tafel op het veld. Geen spelers en geen publiek te zien!
Waren we nou bedonderd of was gewoon echt iedereen te laat? In Afrika kan het allebei.

Groetjes Lon en JW