Hakuna Matata!

Deze keer een update vanuit Tanzania. We hebben jullie de vorige keer geschreven vanuit Lilongwe, voordat we naar Likoma island gingen. We hebben daar een hele week in het paradijs doorgebracht. Eerst vier dagen op Likoma waar Lonneke in stilte 30 is geworden, er was wel pils op het eiland, maar geen chocola... Daarna hebben we nog drie dagen op Chizumulu gezeten, dat is een nog kleiner en nog tropischer eilandje in Lake Malawi.
Het enige transport naar de eilanden is een meer dan 80 jaar oude vissersboot, zeeziekte verzekerd. JW had met zijn zeemansbenen natuurlijk nergens last van, maar Lonneke des te meer. Verder was het een hele ervaring om om 3.00 uur 's nachts in het pikkedonker tussen zeker 100 malawianen in een roeibootje naar de boot gebracht te worden.
Na die week keerden we bruingebakken voor de laatste keer terug naar het vaste land van Malawi. Na drie en een halve maand Malawi hadden we wel zin om naar Tanzania te gaan. Malawi is een fantastisch land, veel mooier dan verwacht en de mensen zijn echt oprecht aardig en behulpzaam. We hebben ons nooit op enige manier onprettig of onveilig gevoeld. Malawi was een ideale manier om met Afrika kennis te maken.
Via Mzuzu en Karongo kwamen we 12 september bij de grens met Tanzania. Daar werd ons meteen het verschil tussen Malawi en Tanzania duidelijk. De daladala-buschauffeurs kwamen met zijn 10-en tegelijk op ons afgestormd. Iedereen schreeuwde ons in z'n busje en er werd zelfs even aan ons getrokken. Basi! Dat is het woord voor genoeg, kappen nou! Uiteindelijk was één van hen de gelukkige en kwamen wij veilig in Mbeya aan. Hij probeerde ons nog wel af te zetten, maar wij hebben het inmiddels wel door als ons een 'mzungu-price' gevraagd wordt. We zijn nu vijf dagen in Tanzania en zijn al drie keer bijna afgezet en één keer is het gelukt. Wij dachten een ticket voor een luxe touringbus naar Iringa gekocht te hebben (maarliefst 7,- euro p/p voor 350 km!!!), maar we bleken in een miniminibusje te moeten reizen... ach ja, dat overkomt ons (hopelijk) niet nog een keer. Verder is het hier allemaal zo spotgoedkoop dat die 14 euro ons niet op zal breken.
Even wat prijzen:(1000 shilling = 0,60 euro)
0,5 L Safaribeer (5,5%)= 900 sh.
geniale curry met gehaktballen, groente en rijst = 3000 sh.
hotelkamer (2 pers.) = 3500 sh.
sigaretten (merk sportsman!) = 300 sh.
Lachen toch?!
Wij zijn aan een strak budget gebonden van 200.000 sh. per week, maar de tanzanianen, verdienen gemiddeld maar 1300 sh. per dag, voor hun is van budget geen sprake.

Vanmorgen vroeg werden we wakker in één van de ranzigste resthouses die je kan bedenken, er waren geen kakkerlakken, want waarschijnlijk vonden zij het nog te smerig! Er was geen water en de WC (in de kamer...) was een gat in de grond (zoals in Frankrijk) het rook er heerlijk!!! Leuke bijkomstigheid was de disco in hetzelfde gebouw en denk maar niet dat er hier zoiets als geluidsisolatie bestaat...
We zijn dus eerst maar op zoek gegaan naar een andere slaapplek, met een slot op de deur, want we blijven hier nog twee dagen en zijn zuinig op onze spulletjes. In een beter hotel hebben we typisch tanzaniaans ontbeten; Chai amaziwa en chapati's, chai is hete thee met gember, kardemom, kaneel en melk, verslavend! Chapati's zijn meelpannenkoeken die je hier overal vindt, erg lekker ook.
We hebben de hele dag in de stad rondgeslenterd. In vergelijking met Malawi zijn de steden veel leuker, er gebeurt veel meer, de mensen zijn bedrijviger en staan niet alleen maar naar ons te staren. We kunnen heerlijk overal langssjokken en rustig chai drinken op de markt. Zo kunnen we ook onze kennis van het Swahili oefenen. We zijn vastbesloten om het te leren, zo moeilijk is het niet:
'Nataka chumba kwa wasiku mbili?' = 'I want a room for two nights', simpel toch?!
We oefenen iedere dag één uur en iedereen vindt ons reuze grappig.

We hebben in Iringa een werkplaats voor doven en gehandicapten bezocht, waar ze papier maken van olifantenstront, mais, ananasbladeren en nog veel meer. Ze weven er ook stoffen, maken sieraden en suikerpotten van kokosnoten en meer van dat soort ongein. Nee, begrijp ons niet verkeerd, het was erg gaaf daar. Goed om te zien hoe de mensen met weinig middelen toch heel creatief zijn en voor hun eigen inkomsten zorgen. De gehandicapten hier in Tanzania hebben nauwelijks een toekomst, omdat ze geen vervolgonderwijs kunnen volgen en geen werk krijgen ivm. discriminatie. Wij hebben ons dus maar uitgeleefd in de souvenirshop, en als jullie het interessant vinden is hier hun emailadres: neemacrafts@hotmail.com. Er komt ook binnenkort een site, het adres zal zijn: www.neemacrafts.com.
Je kunt er vanalles bestellen...voor weinig...
We proberen er nog wel wat foto's van te plaatsen. Donaties zijn natuurlijk altijd welkom, enneh... Marlijn ideetje voor de bruiloft?
Ze hebben nog 20.000 engelse ponden nodig voor een nieuwe werkplaats om meer doven en gehandicapten werk te bieden en daar komt zelfs een fysio- en audioruimte om de mensen te helpen met hun handicap te leven. Wij waren onder de indruk, één van de beste initiatieven die we tot nu toe hebben gezien!!!

Afgelopen zaterdagavond kregen we via via een telefoontje van een duits meisje en haar spaanse vriend of wij het leuk vonden om de volgende dag mee te gaan naar Ruaha National Park. Tja, waarom niet? We hadden een auto met z'n vieren en hoefden op deze manier maar 35,- euro p/p te betalen. De gids was knudde en de remmen van de jeep piepten zo hard, dat het meeste wild hard wegrende als wij in de buurt kwamen. Het was er wel verbazingwekkend mooi, net als op tv! Dit was ons derde national park en nu is het wel genoeg met de safari's, we moeten nog wat wild overhouden om te spotten op volgende reizen...

Oké, we brouwen er een eind aan voor nu.
Oh ja, nog een vraagje; we vinden hier allerlei tropisch fruit waar we nog nooit van hebben gehoord. We weten de namen inmiddels in het swahili en engels, maar dat help ons niet altijd. Weet iemand wat soursops en sweetsops in godsnaam zijn?! Ze zijn vurrukkuluk!!!

Salaam mualaikum!