geitenstront en mensen in flesjes

Gelukkig, we hebben in Arusha een reisgids over Kenia gevonden, welliswaar uit 2002, maar ach, hier in Afrika veranderen de dingen niet zo snel. Zo konden wij maandag 20 nov. met een gerust hart de grens over naar Kenia.
Dat was een mooi tochtje. Eerst ongeveer twee uur in de brandende zon in de bus gewacht bij het politiebureau. Schrik niet, wij hadden niks misdaan (althans daar wist de politie niks van...), maar de chauffeur kreeg een boete omdat er ongeveer 30 mannen in de bus stonden zonder zitplaats. Om de verloren tijd in te halen, reed de chauffeur vervolgens met een angstaanjagende rotvaart naar de grensovergang. Deze kamikazerit zorgde bij ons voor het zweet in de bilnaad. De tanzanianen in de bus schenen het doodnormaal te vinden, die sliepen gewoon door.

Heelhuids bij de grens aangekomen, wat een wonder mag heten, moesten wij een visum halen voor Kenia. Natuurlijk wilden wij eerst onze tassen uit het bagageruim van de bus halen. Toen een alleraardigste man voor ons het luik opendeed van het ruim waar wij onze tassen in hadden gedaan, werden wij door een stuk of tien geiten schaapachtig aangekeken... Waar waren onze tassen gebleven? Nou, gewoon, daaronder! We kregen onze tassen terug, ruim besmeerd met geitenstront (die beesten hadden hem natuurlijk ook geknepen met deze helse rit!) Nou zullen jullie denken, 'goh, wat avontuurlijk!', nou, wij vonden het eigenlijk alleen maar ranzig! Gelukkig kregen we bij de immigratiedienst met stank en al toch een visum.

Eindelijk waren we in Kenia. Meteen vielen ons de verschillen op met Tanzania en Malawi. Het openbaar vervoer wordt hier door de regering streng in de gaten gehouden, wat een verademing; op de matatu's (dit zijn de bekende daladala's alias minibusjes) staat met grote letters geschreven wat een ritje kost (geen mzungu-price meer voor ons!)en zelfs het aantal toegestane personen per busje staat erop aangegeven. Ieder heeft gewoon zijn eigen stoel!!!!Er zijn zelfs gordels die gebruikt worden!!!! De politie controleert dit streng, zo sta je om de 20 km. stil voor controle. Het viel ons wel op dat de wegen meer uit gaten dan uit asfalt bestaan, dan waren de onverharde wegen in Tanzania nog beter!

We spraken met een stel kenianen over de verschillen tussen Kenia en Tanzania. In Tanzania hadden ze ons 'gewaarschuwd' voor de onaardige en ongeinteresseerde kenianen. Wij vonden dit wel meevallen. Het is juist wel lekker dat ze niet massaal om ons heen hangen en het woord 'mzungu' hebben we hier nog amper gehoord.
De kenianen zijn op hun beurt ook niet erg positief over de tanzanianen. Ze vinden zichzelf wel wat beter, omdat ze meer op het westen gericht zijn. Op het moment dat ze ons zeiden dat ze in Tanzania nogal 'behind' zijn, hadden wij daar wel onze bedenkingen bij, aangezien in de betreffende keniaanse bar Michael Bolton en Celine Dion over de speakers klonk...

Ondertussen houden ze er nogal traditionele ideeen op na. Ze beweren hier dat het mogelijk is om een volwassen persoon in een colaflesje te toveren, levend he?. Ze hadden het zelf gezien en het heeft ook in de krant gestaan! Tuurlijk....
De kranten hier zijn zowieso hilarisch, we nemen er wel een paar mee.

Andere traditionele ideeen zijn wat gevaarlijker voor de mensheid (ervanuitgaande dat er geen mensen in flesjes kunnen leven, JW twijfelt nog..)
We zijn in Kisumu op bezoek geweest bij Bas en Anke Jansen uut Hasselt. Zij werken daar voor Christ's Hope, een organistie die zich bezighoudt met voorlichting over AIDS-preventie en zorgt voor AIDS-patienten. (Als jullie meer over hen willen lezen, bezoek dan even hun site: www.opdeevenaar.nl)
De verspreiding van het HIV-virus wordt door het traditionele gedachtegoed aardig in de hand gewerkt. Zo beweert men hier dat je geneest van een HIV-besmetting als je gemeenschap hebt met een maagd... Bas en Anke vertelden ons een verhaal over iemand die sex had met een familielid om op die manier hun kinderen van AIDS te genezen!!! Het is zowieso traditie om de vrouw van je overleden broer over te nemen. Nogal link als je bedenkt dat de broer hoogstwaarschijnlijk aan de gevolgen van AIDS is overleden.
Voor onze westerse opvattingen is dit allemaal moeilijk te begrijpen, Bas en Anke hebben er dan ook een zware taak aan om deze mensen betere voorlichting te geven. Hopelijk dat zij met de leus 'choose to wait', wat jongeren op andere gedachten kunnen brengen. Wij waren onder de indruk.
In Kisumu zagen we ook voor het eerst ellende van dichtbij. Bas en Anke wonen daar tegenover de sloppenwijken. Ook aan lijmsnuivertjes is geen gebrek in deze stad. Het is ons opgevallen dat in Malawi en Tanzania de mensen veel armer zijn, maar daar lijkt minder criminalitiet en ellende uit voort te komen.

De ellende hoort er nou eenmaal bij op dit continent, maar gelukkig valt er ook nog genoeg te lachen. Zo wordt ons in Nederland op het hart gedrukt vooral je bord leeg te eten, want die arme kindertjes in Afrika hebben niks te eten. De keniaanse huishoudster van Bas en Anke zei hun vooral hun bord leeg te eten, omdat de arme kindertjes in Somalie niks te eten hebben!! Wat wij ook ieder keer weer grandioos vinden is de vraag bij het bestellen van een biertje: "Wil je een warme of een koude?" Ze menen dit heel serieus...
De serveersters hier zijn zowieso donders grappig. Laatst bestelden we twee friet met ei in een totaal verlaten en echt helemaal leeg eethuisje. Na ongeveer een uur wachten, wat zelfs voor tanzaniaanse begrippen wel lang is, vroegen we of het nog lang ging duren. De serveerster gaf zonder blikken of blozen toe dat ze onze bestelling vergeten was!!!

Na al deze belevenissen zijn we nu in Uganda aangekomen. (we kunnen op deze site de kaart van Uganda niet laten zien, die kent ie niet!) Dit land lijkt weer een stuk armer te zijn dan Kenia, maar de mensen zijn er niet minder aardig om. We zullen hier waarschijnlijk een week of drie rond gaan reizen, want het schijnt hier prachtig te zijn. Daarna gaan we rustig aan terug naar Kenia om daar op 12 of 13 januari (we weten het niet meer precies en de tickets liggen op dit moment veilig in de tent) het vliegtuig terug naar de beschaving te pakken. Maar voor die tijd horen jullie nog wel van ons.

De groeten aan Sint en zijn Pietermannen!

Lon en JW

Via deze site willen we nog graag iedereen op de hoogte stellen van de nieuwe spruit in de familie Dortmans. Maaike en Jos hebben op 1 dec een joekel van een dochter gekregen en deze dame zal door het leven gaan als Evie Dortmans!!!
GEFELICITEERD!!!!